سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت               
                            آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت                      
                 جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع           
                        دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است           
                            چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد                         
                خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت

"دوستون دارم، تقدیم به بهترین دوستانم"